Zahid ORUC, Millət vəkili
CNN televiziyası 4 yerə bölünmüş ekranla Amerikanın müxtəlif şəhərlərində baş qaldıran antitramp aksiyalarından reportajlar verir.
Bütün seçki kampaniyası dövründə Klintonun zərbəçi qüvvəsi kimi arxalandığı zərif cinsin böyük ordusu paytaxt Vaşinqton daxil olmaqla, siyasi üsyanın ön cəbhəsinə çıxarılıb. Alovlu natiqlər dünyaya inqilab ixrac edən bir ölkənin tablosunu dəyişiblər.
Adətən, ərəb qitəsi üçün xarakterik olan xalq etirazlarının arxasında hər zaman okeanın o tayından uzanan əllər göründüyü halda, uzun məsafələri qət edərək bir araya gələn və elan etdikləri kimi, 1 milyondan artıq insanın yürüşünü dünyada təşkil etməyə qalxan qüvvələrin söykəndikləri gizli servislər, maliyyə korporasiyaları və informasiya dəstəkçiləri hər kəsə bəllidir.
Bəli, Tramp siyasi zəlzələyə səbəb olub. Özünün dediyi kimi, Vaşinqtonu uzun on illər ərzində davamlı olaraq sümürən, lakin bununla bərabər, dünyada qlobal ağalıqdan danışıb hakim mövqelərini hər vəchlə əldən vermək istəməyən hərbi, siyasi, maliyyə dünyasını durdurmaq üçün dünən Linkolnun İncilinə and içib.
Ağ Evin yeni sahibini asi çıxdığı ideallara görə elə birinci gündən linç etməyə qalxıblar. O, gözə görünməz cəbhəyə əlcək atıb, elitanın satqınlığını bütün seçki boyu əsas təbliğat silahına çevirib, bağlanan milyonlarla iş yerinin müqabilində zəhmətkeş sinfin üsyanı ilə böyük təlatüm kimi qəbul olunan qələbəyə nail olub.İndi onu içdiyi "Amerikanı yenidən böyük etmək” andına görə məhşərə çəkirlər.
Afrodita-gözəllik ilahəsidir. Tramp Amerikanın Afroditası olmaq istəyən və hakimiyyət olimpinə can atan klintonlar sülaləsinin zəngin nümayəndəsinin arzusuna son qoyub. Bağışlanmaz günahdır. İndi qadınlar ona öz güclərini göstərəcəklər.
Yox, tarixi Kleopatradan pis oxumayan Amerika zərif cinsinin nümayəndələri başları üzərində onları saymayan və yalnız fiziki material dəyərində yanaşan bir rəhbərə nifrətlərinin səbəbini yaxşı bilirlər.
Doğrudur, onların imzaladıqları platformanı nəzərdən keçirəndə ucqar bir Afrika ölkəsində ikinci sort kimi yaşayan insanların minimal hüquqlar uğrunda mübarizəsi təəssüratı yaranır.
Klara Tsetkinin və Roza Lüksemburqun qəbirdə çevrildiyinə şübhəniz olmasın. Hətta sovet xanımlarının azadlıq mübarizəsinə səbəb olan böyük feminist hərəkatını 21-ci əsrdə aparmaq nə dərəcədə doğrudur? Məgər, Tramp polis zorakılıqları zamanı dəyənəyin altına qadınları nə vaxsa salıb, ya cinsi istismar külliyatına görə milyarderin rolu olub, yoxsa, bütün cinslərarası əmək haqları, inzibati və kriminal haqların təminatındakı ayrıseçkiliyi də nyu-yorklu ekstravaqant biznesmen sifariş verib. Əsla.
Bütün diskriminasiya tarixçəsi on illər ərzində Amerikanın daxili həyatının ayrılmaz hissəsinə çevrilib.Ona görə də bir neçə senzurasız ifadələrinə və cilovlanmayan hislərinə görə ölkənin birinci adamını Ağ Evdə ilk gecədən devirməyə qalxmaq insafdan deyil. Axı, o, yer üzünün sakral və ilahi varlığı olan qadın dünyasının gizlinlərini aşkara çıxarmaq üçün xeyirxah işlər də görüb. Hə, düz tapdınız,məgər gözəllik yarışları yalnız Misir piramidalarını quranlarının ilham mənbəyi idi?
Axı, Troya müharibəsinə səbəb olan Yelenanı axeylilərə təslim etməmək üçün Sparta şahzadəsi ölümə könüllü getməmişdimi? Tramp da yalnız üçüncü şansında Amerikanın Birinci Ledisi Melanini vəsf edərək Ağ Evə gətirməyə nail olubsa,onu mühakiməyə qalxmaq nə dərəcədə doğrudur?
Əlbəttə, yeni Amerika hökmdarı Obama siyasi idarəçiliyinin doğurduğu fenemondir. Əgər qaradərili hakmiyyət başçısı özü və həyat yoldaşı Mişel Obama bütün adminstrativ resursaları cəlb edərək, rəqiblə düşmən dilində danışmasaydılar, bəlkə də ağların üsyanı belə miqyasda ortaya çıxmayacaqdı.
Hər halda ona qədər matriarxal idarərçiliyə razı olanlar qat-qat yuxarıdaydı. Zamanla bütün seçki prosesinə Vikiliksin ağır toplarının atəşi altında faş ediləndə və ərəb əmirləri, səud şeyxləri Klinton fonduna yatırımlar etdiyi işıq üzünə çıxanda fəhlə sinfi ayağa qalxdı. Onda kimsə qadınlara yüz illər ərzində həqarət edən bir cəmiyyətin və siyasi elitanın günahından danışmırdı.
Halbuki Tramp seçkilərin yekununda cəzasını çəkdi və rəqibindən ən azı on faiz az səs tolayaraq, qadınların kimə üstünlük verdiyinə şahidlik etdi. Lakin sayılmaq üçün yetərli işlər təkcə seçkilərdə iştirakla bitmir. Ona görə də indi ayaqlanıb, bütün Amerikanı narazılıq səsinə qərq eləyən qadınlar apardıqları mübarizənin müqəddəsliyinə kimsəni inandıra bilməzlər.
Tramp inauqurasiya nitqində millətçi üsluba dayanıbsa, böyük Amerika prezidentlərinə və mütəfikkirlərinə istinad etməyən bir nitqə köklənibsə, bölücülük və hakim siniflərə müharibə jarqonu ilə zəngin olan seçki kapmaniyası ruhundan hələ çıxa bilməyibsə, onu Nikson kimi gələcək saray elitasının öhdəsinə buraxmaq daha yaxşı olmazdımı? Nədən qadınların düyünlənən yumruqları indiyədək onları istismar edənlərin başına bircə dəfə enməyib?
Məgər, ağır artilleriya kimi anaların aksiyasına tribuna verən və soyuq müharibə dövrünün ideolojisi ştampında hərəkət edən böyük televiziyalar - CNN, Vashinqton Post, The New York Times və digər nəşrlər minlərlə amerikalı əskərin dünya cəbhələrində qətlə yetiriləndə həmin qadınların aksiyalarına göz yumur, vətənpərvəliyi sümürməklə məşğul olurdumu?
Ona görə də Ağ Evə - yeni mənzilə daşınan cütlüyün üzərinə yeriyən qəzəbli qadınların-hazırda alovlu nitqlər yapan böyük ordunun ən alınmaz qalalardan güclü olduğunu hər kəs bilməlidir. Qadınların qəlbini fəth etməyən hakimiyyət uzunömülü ola bilməz!
Doğrudur, ugur qazanmış kişilərin arxasında güclü qadınlar dayanır. Lakin hazırki izdihamın-zəif və zərif səslərin kürəyində görsənən sifətlər çox çirkin kişilərə məxsusdur. Silahlar, tanklar və toplar qadınların qarşısında gücsüzdür.
Bir vaxtlar Napoleon heyran olduğu, həm də itirməkdən qorxduğu, həyatının mənası aldlandırdığı Jozefinaya xitabən deyirdi: "Mən, dünyaya gözlərimi yumanda ətrafımda parlaq işıq saçan bir qüvvəni görəcəyəm - o da sevgidir".
İndi Amerika prezidenti keçmişdə onun ömür yoluna çıxan 3 şəxsin deyil, bütöv bir ölkənin qadınları ilə ittifaq bağlamağa məhkumdur.
"Öncə Amerikadır” şüarı ilə ürəkləri qazanmaq mümkün deyilsə, qızıl qələmləri işə salıb qadınların böyük ürəyinə doğru addımlar atmaq gərəkdir!
Ona görə "divar deyil, körpü quraq” şüarını Meksika ilə sərhəddə deyil, aparıb Ağ Evin qapısına asmaq lazımdır!
