Seymur VERDİZADƏ

Psixoloq dostum bəzi kişilərin yad qadınlarla ünsiyyətə meylli olmasının səbəbini belə izah edir: "Yaxşı işi, bol qazancı, cəmiyyətdə nüfuzu olmayan adamlar təsəllini özgə qadınların ağuşunda tapırlar. Kişilər məşuqə saxlamağa çox vaxt özünütəsdiq metodu kimi yanaşırlar”.

Mən isə bu fikirlərlə heç cür razılaşa bilmirəm. Qışda palto yerinə pencək geyinən, köhnə ayaqqabısına ildə üç dəfə yamaq vurduran adam hansı pulla məşuqə saxlaya bilər? Axı, məşuqə bordaqda bəslənilən dana kimi daim qulluq tələb edir...

Təvazökarlıqdan uzaq olsa da deməliyəm ki, oturub-durduğum, çörək kəsdiyim adamların hamısı özünə hörmət edən səviyyəli insanlardır. Buna baxmayaraq, əksər kişilərin sevimli mövzusu olan məşuqə söhbəti bəzən bizim məclislərə də yol tapır. Məclisə hərə öz dostunu gətirəndə, təkcə Putin və Ərdoğan deyil, hətta Obamanın özü də maraqsız persona kimi arxa plana keçir.

Təxminən bir ay əvvəl xəngəl mövsümünü qapatmaq üçün gürcü restoranına yığışanda, masanın arxasında səkkiz nəfər əyləşmişdi.

Tanışlarımızdan birinin mobil telefonuna aramsız zənglər gəlirdi. Dediyinə görə, bizi narahat etmək istəmədiyi üçün telefona cavab vermirdi. Axırda dözməyib dedim: "Bəlkə vacib sözləri var. Gör, nə deyirlər...”.

Halını da pozmadı: "Arvadımdır. Yəqin uşaq nəsə istəyir”.

Bu dəfə səsimin tonunu bir qədər qaldırdım: "Yekə kişisən, arvad-uşağın gözünü yolda qoyma”.

Üzrxahlıq edib, nömrəni yığdı. Söhbətə ara verdiyimiz üçün onun nə dediyini aydın eşidə bildik: "Gecənin bu vaxtı lahmacunu hardan alım? Mən evə gələnə kimi uşağı yatır”.

Arvadı ilə sağollaşmadan telefonu söndürdü.

Evlərimiz yaxın olduğu üçün məclis dağılanda biz onunla eyni maşına mindik. Yola düşməyə macal tapmamış onun telefonuna yenə zəng gəldi. Yanaşı əyləşdiyimiz üçün zəng edən qadının səsini aydın eşidə bildim: "Hardasan, aşkım?”.

Dodağının altında mızıldansa da, onun nə dediyi mənə aydın oldu: "Evə gedirəm”.

Qadın səsinə bir qədər naz qataraq, belə dedi: "Canikin ürəyi pizza istəyir. Bizə pizza al”.

Hava yağmurlu olsa da, metronun "Qara Qarayev” stansiyasına çatanda bizimlə sağollaşıb, maşından endi. Məşuqəsinin başqa kişidən olan oğluna pizza almağa tələsdiyindən bir andaca qaranlığa qarışıb yoxa çıxdı...

Bakıda yaşayan bir əsgər yoldaşım ötən il elə bu vaxtlar məni ata yurduna qonaq aparmışdı. Geri döndüyümüz gün Masallıya çatanda həyat yoldaşı ona zəng vurub, alça almağı xahiş etdi. Hazırda özəl şirkətlərin birində çalışan əsgər yoldaşım arvadının üstünə elə qışqırdı ki, onun yerinə mən qorxdum: "Camaat çörək dərdi çəkir, sən alça istəyirsən. Mənim alçaya verməyə pulum yoxdur”.

Təxminən 15-20 dəqiqə sonra, biz Cəlilabad rayonunun ərazisinə daxil olanda onun telefonuna yenə zəng gəldi. Ekrandakı nömrəyə nəzər salanda, birdən-birə üzü güldü: "Nurkadır”.

Məşuqəsi ilə bir qədər danışandan sonra "baş üstə, baş üstə”, - deyib, telefonu qapatdı. Biz çiyələk plantasiyasının yanından keçəndə maşını yolun kənarında saxlayıb, aşağı endi. Yan-yana düzülmüş vedrələrin üçünü seçib, arxa oturacaqda ayaq altına qoydu. Çiyələyin pulunu verəndə sevincdən gözləri işıldayırdı. Evlərində üç gün qonaq qalmağıma baxmayaraq, onu sancmaqdan özümü saxlaya bilmədim: "Arvadına bir kilo alça almağa canın çıxır, amma məşuqənə üç vedrə çiyələyi birdən alırsan...”.

Üzünə süni ifadə verib, hırıldamağa başladı: "Sən belə şeyləri bilməzsən, məşuqə şirin olur...”.

Bu hadisə mənə o qədər pis təsir elədi ki, elə həmin gün onunla əlaqəni kəsdim. Həyat yoldaşını məşuqəsinin ayağına verən adamdan dost çıxmaz.

Məşuqə saxlamağı ilə öyünən bir tanışım isə həmişə mənə "vızov” atır. Bir dəfə bu hərəkətini onun üzünə vuranda, cavabı belə oldu: "Uşaqlar böyüyüb, çatdıra bilmirəm”.

Bu yaxınlarda öyrənmişəm ki, özü dost-tanışa "vızov” atsa da, qeyri-qanuni yaşadığı qadının telefonuna həftədə üç dəfə kontur yükləyir.

Təcrübə göstərir ki, kənarda sevgilisi olan adamların heç də hamısı imkanlı deyil. Elə kişilər var ki, arvad-uşağının boğazından kəsib, məşuqələrinə pul xərcləyirlər. Əgər onlara kişi demək mümkündürsə...