Elxan ŞÜKÜRLÜ
***
Azərbaycan dramaturgiyasının banisi, böyük maarifçi Mirzə Fətəli Axundovun günümüzün reallıqlarıyla səsləşən çox gözəl bir fikri var: “Hünər və ləyaqəti olmadan yüksək dərəcələrə çatmaq heç də şərafət deyil, həqarət və rəzalətdir”.
Bəli, hünər və ləyaqət hissi hər kəsdə olmur. Heç hər kəsdən hünər və ləyaqət gözləmək də doğru deyil. Bu, kökə, genə, tərbiyəyə, yaşadığın həyat tərzinə bağlı bir keyfiyyətdir və dərəcəsi də daha çox kritik anlardakı davranışlarda üzə çıxar, onda həqiqi qiymətini alar.
Sən cəsarət və ləyaqət libasına bürünüb, özünü xalqa böyük şərafət və mövqe sahibi kimi sırıya bilərsən, ancaq gerçək hünər və ləyaqət göstərməyin gərəkli olduğu anda bircə qorxaq və ləyaqətsiz davranışın elə həmin andaca səni tamamilə gözdən salıb kütləvi qınaq və həqarət altına itələyə, rəzil və miskin duruma salar; elə alçalarsan ki, daha heç vaxt alçaqlıqdan çıxa bilməzsən, adını da dəyişib elə “Alçaq” qoyarlar!
Necə ki, uzun illərdir, biz Azərbaycan cəmiyyətində, xüsusən də siyasi səhnəmizdə və mətbuatımızda məhz bunu müşahidə edirik – ləyaqətsizləri və qorxaqları, mənəvi baxımdan sınmış və tükənmişləri dartıb başımıza çıxarıb onları yüksək şərafət, mərifət, mövqe sahibləri, parlaq ziyalılar kimi millətə sırıyır, onlarsa kritik anlardakı rəzil və alçaq davranışlarıyla diyirlənib, yuvarlanıb öz həqiqi yerlərinə-yuvalarına düşür, zibil böcəyitək ancaq çirkabda rahatlıq tapırlar.
Hər kəs elə əvvəldən öz yerində olsaydı, nə gözəl olardı, deyilmi?!
Təəssüf ki, illərdir bu ölkə yerində olmayanların hər yerə qoyulmasının, zorla hər yerə pərçimlənməsinin, dürtüşdürülməsinin yaratdığı dəngəsizliyin, dayanıqsızlığın əziyyətini çəkir! Hər sektorda nə qədər noxtası eşşək quyruğuna bağlanmış dəvəmiz var, bir bilsəniz!
Heç nə yox, məhz budur əsas problemlərmizin qaynağı, dostlar, əmin olun, məhz bu!
Uzağa getməyin, baxın, Azərbaycan mətbuatının halına, durumuna, "qələm əhli", "baş redaktor" deyib də millətə sırıdıqlarımızın davranışlarına, bugünlərdə yaşanan olaylara!
İndiki mətbuatımızın ögey anası - Əli Həsənovun 25 ildə başına daş salıb sonda özünə oxşada bildiyi, öz boyuna biçib yetişdirdiyi Azərbaycan mətbuatının gerçək mənzərəsi hələ heç vaxt indiki kimi aydın görünməmişdi - mağmın, miskin, dişsiz, rəzil və rüsvayçı!
Düzdür, burdakı eşşəklərimiz müqayisədə digərlərindən elə də tərs və çox deyil, ancaq heç vaxt bu qədəri açılıb önə də bağlanmamışdı!
Heç bu qədər zir-zibil, tullantı da bu sektora belə atılmamışdı! İndi gələn bircə dalğa, görün, sahilə nə qədər zir-zibil çıxarıb?! Yığıb qurtarmaq olmaz ki...
Əmin olun, indi bu ögey ana - Əli Həsənov kənardan "övladlarına" baxıb qımışır, o bulaşıq, çirkli əllərini bir-birinə sürtərək sevinir. Bilirsiniz, niyə? Çünki yerinə gələn qorxaq “qırmızışalvar, şanapipik şəhər uşaqları” onun özünə oxşatdığı bu dələduz mətbuatla bacarmır, burdakı zir-zibili, üfunəti təmizləyə bilmir və çıxış yolunu da ya onun etdiklərini olduğu kimi təkrarlamaqda, ya da qorxaqcasına məsuliyyəti öz üzərlərindən atmaqda görürlər. Özü də çox ləyaqətsiz formada!
Baxın, səmimi olmaq, çıxıb hər şeyi dopdoğruca, çılpaqlığıyla demək əvəzinə, əlihəsənovsayağı oyunbazlıqla məşğuldurlar! Guya, şəhid və qazi ailələrini düşünən olublar! Yalançının lap...!
"Vətənpərvərlik yaramazların son sığınacağıdır" deyiləndə, inanın, elə məhz belələri nəzərdə tutulub!
Belə oyunbazlıqlarla Əli Həsənov nə qazandı, nə apardı ki, siz də onu təkrarlayırsınız, ay bədbəxtlər! Görməmişcəsinə yığdıqlarını indi burnundan tökmürlərmi?! O öyündüyü “dəmir qapı”sı hər taqqıldayanda xəstə ürəyi cərrahiyyə masasında titrədiyitək təzədən sürətlə titrəməyə, çırpınmağa başlamırmı?! Adam neçə dəfə ölüb-dirilər?!
Bəs, niyə nəticə çıxarmırsınız o gözü çıxan qardaşınızın halından?! Oyunbazlığa, hoqqabazlığa, yalançı ssenarilərə, şouya nə ehtiyac?
Çıxıb, adam kimi, bircə kəlmə deyərdiniz ki, ədalətli bölgü aparmağa qorxur, cəsarətiniz çatmır, bunu bacarmırsınız, o səbəbdən bu məsuliyyətin altına girmək istəmir və evləri jurnalistlərə paylamırsınız, bina bütövlükdə dövlətin özünə qaytarılır, vəssalam.
Daha şəhid və qazi adlarının altında gizlənib bu eşşək quyruğuna bağladığınız sürünü - jurnalistləri niyə üz-üzə, göz-gözə qoyur, qruplaşdırıb bir-birinə düşmən edir, qırdırırsınız?! Azdır düşməniniz?!
Axı, peşə və həmkar təəssübü çəkmək, düşərgə, səngər yoldaşını düşünmək və onun maraqlarını qorumaq da bir qeyrət və ləyaqət işidir! İndi bunlarda yoxdur bu ləyaqət hissi, qoy, sizdə olsun! Niyə bu jurnalistlərə bu ləyaqətsizliyə imza atdırırsınız?! Sındırılmış və alçaldılmışları bu qədər sındırmaq və alçaltmaqdan nə zövq, nə həzz alırsınız?! Budurmu sizin media islahatınız, media inqilabınız?!
Budursa, o içiboş başınıza dəysin!
Mia.az
